Ο Νιαγάρας και τα κρασιά του
Οι περιστάσεις με φέρνουν στον Καναδά και ο προορισμός είναι το Οντάριο, λίγο περισσότερο από μία ώρα οδικώς από την πιο ακμάζουσα και καθιερωμένη περιοχή οίνου του έθνους, τη χερσόνησο του Νιαγάρα – Niagara-On-The-Lake. Με θέα στις όχθες του ομώνυμου ποταμού και νότια από τη λίμνη Οντάριο, απαραίτητη για τη διασφάλιση των αποθεμάτων νερού και τη θεμελιώδη δράση μετριασμού της θερμοκρασίας. Το γεωγραφικό πλάτος αντιστοιχεί σε αυτό της Προβηγκίας και του Chianti Classico, καθώς και του Όρεγκον, μιας άλλης περιοχής με μεγάλη ανάπτυξη στη Βόρεια Αμερική τη τελευταία δεκαετία και είχα τη τύχη να οινοποιήσω το 2016. Η γη είναι επίπεδη, μπορείτε να δείτε τους πρώτους αμπελώνες να τρέχουν κατά μήκος της εθνικής οδού, όπου οι πινακίδες των διαφόρων οινοποιείων ξεχωρίζουν σε κάθε έξοδο (μέτρησα πάνω από 40 οινοποιεία), δείχνοντας ότι βρισκόμαστε σε ένα πραγματικό δρόμο του κρασιού.
Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται κυρίως στη περιοχή είναι το Chardonnay, το Riesling, Merlot, Cabernet, το Pinot Noir & το Gamay, χωρίς να ξεχνάμε κάποιες γηγενείς ποικιλίες όπως το Vidal, αφιερωμένο συνήθως στην παραγωγή του περίφημου Icewine.
Η παλαίωση και η οινοποίηση, ειδικά για τα κόκκινα κρασιά, συχνά συνεπάγονται τη χρήση γαλλικών βαρελιών συχνά καινούργιων, γεγονός που με κάνει να περιμένω τη δυνατότητα για
επιδεικτικά κρασιά, αρωματισμένα με γλυκά μπαχαρικά και στρογγυλεμένα εκτός αναλογίας και ειδικά μιλώντας για Αμερική που αρέσει το ξύλο. Ευτυχώς, οι γευσιγνωσίες μου απέδειξαν ότι κάνω λάθος, τουλάχιστον εν μέρει. Στην πραγματικότητα, το αποτύπωμα του ξύλου ήταν αρκετά έντονο και όχι ενσωματωμένο στα λευκά
κυρίως στα Chardonnay, αναζητώντας μια σχέση με τους συγγενείς της Βουργουνδίας, η οποία, ωστόσο, δυσκολεύεται να βρεθεί στη δοκιμή. Γενικά λάθη, δομικά – ισορροπίας και ενσωμάτωσης του ξύλου. Η αλήθεια είναι πως δεν δοκίμασα δεξαμενής, γιατί εκεί θα μπορούσα να εκμεύσω επιπλέον και πιο ξεκάθαρες πληροφορίες.
Ας προχωρήσουμε στο Icewine, και ΝΑΙ είναι αγάπη με την πρώτη γουλιά. Τροπικά φρούτα, ζουμερά κίτρινα φρούτα και μέλι, ξεκάθαρα μπαχαρικά και τερπένια. Μεγάλη αρωματική πολυπλοκότητα και ένταση και μια έκρηξη γεύσης στο στόμα, που οδηγείται από μια αναζωογονητική τραγανή οξύτητα.
Δεν θα πω πολλά απλά, διαφορετικά, με πολύ υψηλό ιξώδες αλλά εκφραστικά. Ή αρέσουν πολύ ή δεν αρέσουν καθόλου, για αυτό εάν βρεθεί ποτέ κάποιο μπροστά σας, δοκιμάστε!!!
Σε γενικές γραμμές είχα μεγάλη ικανοποίηση, ειδικά για τις θετικές εκπλήξεις των orange wines που και ο ίδιος πειραματίζομαι σε διάφορα οινοποιεία στην Ελλάδα αλλά και των 100% Cabernet τους, κρασιά που δεν με ενθουσιάζουν πάντα και που με το καθαρό και ζουμερό τους στυλ με έχουν ενθαρρύνει πολύ να πιω ξανά. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Αυτά τα κρασιά είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, σε χαμηλή περιεκτικότητα αλκοόλ, κομψά με δομή καλά πλεγμένα σε έναν σημαντικό βαθμό αλλά ποτέ όξινο σκελετό, η ισορροπία υπήρχε!
Αν αυτά είναι τα κρασιά του Νιαγάρα, αν αναλογιστεί κανείς τη νεαρή ηλικία της περιοχής, το μέλλον είναι αναμφίβολα λαμπρό σε αυτά τα μέρη.
– Νικόλαος Αγοραστός