Οίνος στο στόμα – Θέμα ισορροπίας
Σε αντίθεση με την λαϊκή πεποίθηση, η γεύση είναι ο «φτωχός συγγενής» της οικογένειας των αισθήσεων. Για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρήθηκε πως οι βασικές γεύσεις ήταν τέσσερις: γλυκό, αλμυρό, ξινό, πικρό. Σήμερα έχουν προτείνει και κάποια άλλα…
….το ουμάμι , το αλκαλικό, το μεταλλικό….κ.α, αυτό σημαίνει πως πρέπει να λάβουμε υπόψη την παρουσία ενδιάμεσων διαφορετικών γεύσεων . Έπειτα υπάρχουν άλλες αισθήσεις όπως αφής και θερμότητας, αλλά η πολυπλοκότητα της «γεύσης» που αντιλαμβανόμαστε στο στόμα όταν μασάμε το φαγητό μας ή γευόμαστε- και καταπίνουμε- ένα ποτό , στην πραγματικότητα είναι το προϊόν της όσφρησης, είτε άμεσα είτε στο πίσω μέρος της στοματική κοιλότητας. Για αυτό μπορούμε να πούμε πως ένας οίνος έχει γεύση βανίλιας ή καφέ ή κανέλα, χάρη στην παρέμβαση της μύτης.
Τότε ποιος είναι ρόλος της γεύσης στην οργανοληπτική ανάλυση?
Αυτή θα εντοπίσει τις βασικές γεύσεις και την ισορροπία τους, για τις θερμικές αισθήσεις και αφής στην στοματική κοιλότητα, οι αισθήσεις όσφρησης ρετρο-ρινικές όταν τρώμε ή πίνουμε. Άρα, η δουλειά της γεύσης, είναι δουλειά σύνθεσης και εκτίμησης της ισορροπίας