Σιδηροκυανιούχο κάλιο και οι εναλλακτικές κατεργασίες για την απομάκρυνση βαρεών μετάλλων
Η κατεργασία με σιδηροκυανιούχο κάλιο έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τις οινολογικές πρακτικές, αλλά οι παλιάς σχολής οινοποιοί θυμούνται την εποχή όπου ήταν ανεκτό και στη συνέχεια έγινε αποδεκτό το 1967.
Το σιδηροκυανιούχο κάλιο είναι μια κρυσταλλική, κίτρινη σκόνη που χρησιμοποιείται ειδικά για την εξάλειψη του σιδήρου, του χαλκού και του ψευδαργύρου από τον οίνο. Ο έλεγχος αυτής της πρακτικής είναι λεπτός και πρέπει να πληροί συγκεκριμένες νομικές απαιτήσεις.
Παρουσία σιδήρου, ολική απουσία υδροκυανικού ανιόντος και πάνω απ ‘όλα άλατα σιδηροκυανούχου. Γενικά είναι το γνωστό μπλε της Πρωσίας.
Η ανάλυση πρέπει να γίνει μετά την επεξεργασία-κατεργασία και να επαναληφθεί στο προϊόν μετά το τελικό φίλτρο πριν από την εμφιάλωση. Καλό είναι να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ζελατίνη ή άλλα προϊόντα όπως πρωτεΐνης για να ευνοηθεί η κροκίδωση και η καταβύθιση του ιζήματος. Το ίζημα μπλε απόχρωσης πρέπει να απομακρυνθεί από τον οίνο μέσα σε λίγες μέρες (~3) . Η δοσολογία πρέπει να υπολογίζεται με ακρίβεια με κατάλληλη δοκιμή σε μικρό μέγεθος και διατηρώντας ένα καλό περιθώριο ασφάλειας.
Με την εισαγωγή του ανοξείδωτου στα οινοποιεία, αυτή η πρακτική έγινε όλο και λιγότερο διαδεδομένη.
Εναλλακτική κατεργασία για την απομάκρυνση βαρεών μετάλλων (χαλκός, σίδηρος), όπως έχω προαναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, είναι η χρήση μιας νέας γενιάς συμπολυμερών PVI/PVP και η χρήση χιτοζάνης προζυμωτικά.
Πρέπει να γνωρίζουμε πως το σιδηροκυανιούχο κάλιο είναι τοξικό, η δε προσθήκη οξέος στο υδατικό του διάλυμα συνεπάγεται εκπομπές τοξικών αερίων του υδροκυανίου. Αν και μη μεταλλαξιογόνο, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό σε περίπτωση κατάποσης, εισπνοής ή επαφής με το δέρμα.
– Νικόλαος Αγοραστός